در موزه‌های دور، در کلکسیون‌های کم‌یاب، در بارگاه‌های مقدس و اماکن مذهبی و در میان مراسم و آیین‌های مردمی، نمادها و آثار هنری دلنواز و روح‌بخشی خانه دارند. آثاری که هر یک، میراث‌دار تاریخی کهن و فرهنگی عمق و گنجینه‌ای از شور و دلدادگی هستند. چشم دوستدار هنر و دل زیباپسندی نیست که از دیدن آن سر شوق نیاید و جرعه‌ای از آن در روح خود به یادگار نگذارد.

مثل تصویر مناظر طبیعی دلکش، مثل تابلویی از یک اثر تاریخی و هنری دلنواز و مثل یادگارهایی که هر یک صاحب خود را به یاد اصل می‌اندازند، جای داشتن نسخه‌های خاطره‌بخش از آثار و نمادهای پرارزش فرهنگ و هنر شیعی در کنار ما خالی است. آثاری که خوشبختانه پرشمار و شوربختانه دور از توجه‌ و حتی برخی در شرف فراموشی یا تغییر هستند.

پرکردن این جای خالی، وظیفه‌ای بود که شیعا بر خود دید و دست به کار شد. به‌این‌ترتیب تولید آثار نفیس در دستور فعالیت شیعا قرار گرفت تا گامی دیگر در جهت شناسایی، احیا، حفظ و ترویج فرهنگ و هنر شیعه برداشته باشد. آثاری که هر یک نسخه بازآفرینی‌شده و بازسازی‌شده با تکنیک‌ها و روش‌های جدید هستند و در عین حال محتوا و فرم هنر اثر اصلی را در خود حفظ کرده‌اند.

این آثار باید ویژگی‌هایی داشته باشند. چون اصل آثار دربردارنده ارزشمندترین محتواهای اعتقادی و باورهای شیعی است، چنانچه هنرمندان خالق آنها از برترین هنرها و مواد بهره برده‌اند، اولا باید در حد توان نفیس و اعلا و محصول اندیشه و دست هنرمندان خبره و زبردست باشند. دوم، قابل انتقال، خرید، اهدا و جذاب باشند. سوم، از آنجا که هر اثر ماندگار هنری به خاطر تمام ویژگی‌ها و جزئیاتش مقبول و پایدار شده، حتی‌المقدور مشابه اصل اثر و با حفظ تمام جزئیات بوده و تفاوت‌ها، منحصر به ابعاد و یا مواد تولیدی باشند. «شیعا»، تلاش کرده تا در تمام تولیدات به این اصول و ویژگی‌ها به عنوان قواعد اجتناب‌ناپذیر پایبند باشد.

آثار هنری-آیینی شیعا آنقدر زیبایی و معنا در دل خود دارد که تاریخ انقضای هنری ندارند. آنها خودشان به مرور برای آیندگان تبدیل به تاریخ و میراث شده و ارزش آنها روزافزون می‌گردد. ما همچون پیشینیان خود در اندیشه ساختن میراثی فاخر برای هویت نسل‌های آینده هستیم.